RHODUS

RHODUS

insul. nobilissima in mari Carpathio, Cariae adiacens, inter Asiaticas in sulas tertia numeratur, nam Lesbus et Cyprus maiores habentur. Baudrando est Insul. Asiae minoris in ora Cariae, 280. mill. pass. a Cypro in Occasum, ut et ab Alexandria Aegypti in Boream, Constantinopolim versus 500. circiter; Circuitus tantum 100. mill. pass. A Muhavia Sultano Aegypti A. C. 655. colossô de quo vide in voce Rhodus urbs, disiectô, occupata, rediit postea ad Christianos; illam post amissam Hierosolymam et Acram, Saracenico iugo eripientibus Equitibus S. Ioannis: duce Fulcone Villareiô Gallô, Magni Ordinis Magistrô, A. C. 1300. vel 10. donec a Trueis denuo capta est, sub Solimanno, A. C. 1522. postquam Mahometes II. Insulam magnâ quidem vi, sed frustra, oppugnâsset, A. C. 1480. virtute Petri Aubussoni Magni Magistri inde repulsus. Sed neque in Solimanni pervenisset manus, ni ab Andrea Amarato, Ordinis Cancellario, qui Philippum Villerium de Insul. Adami in Magisterio Magno sibi praelatum aegre ferebat, per Iudaeum quendam Medicum, hostibus fuisset prodita: proditore tamen adhuc ante expugnatam Insulam capite plexô. Ab eo tempore Turcae ibi Bassam habent, Iac. Bossius, Petr. Boissatus et Ioh. Balduinus, Hist. Melit. Iac. Burbonius de obsid. Rhod. etc. Equitibus vero, postquam illi duce Villeriô in Cretam primo, dein in Italiam se recepissent, melita Insul. a. Carolo V. concessa est, A. C. 1530. Vide ibi. Solinus, c. 17. auctor est, nullum totô annô diem tam vubilum esse, quô in hac in sula Solnon cernatur. Inde forsan clara Horatio, l. 1. Carm. Od. 7. v. 4. dicitur: Laudabunt alii claram Rhodon. Lucan. l. 8. v. 247.

—— Gnidon inde fugit, claramque relinquit

Sole Rhodon. —— ——

Idem, l. 5. v. 50.

—— —— Phoebeia donis

Exornata Rhodos.

Ovid. l. 7. Met. v. 365.

Phoebeamque Rhodon et Ialysias Telchinas.

Statius, l. 1. Sylv. 1. v. 104.

Lumina contempto mallet Rhodos aspera Phoebo.

Eius meminit Catullus, cum ait, Epigr. 4. v. 8.

Rhodonve nobilem, horridamve Thraciam.

Nomen eius quod attinet, ita Grammatici: παρὰ τὸ πολὺν ῥοῦν αὐτόθι δονεῖςθαι, πρὶν φανῆναι τῆν νῆςον. Alii ἀπὸ τῶ ῥόδων, a rosis potius, quae ibi magnâ copiâ succreverint: ut ab hortensi rosa Rhodus nominata sit, quomodo a silvestri vicina insul. Cynorrhodusa. Ita nonnulli veterum in Pindari Scholiaste, Olymp. 7. Τινὲς δέ φαςι κληθῆναι οὕτω διὰ τὸ σπουδαῖα ἔχειν ῥόδα, i. e. quidam Rhodum vocari aiunt, quia eximias habet rosas. Vide et Isidor. Origin. l. 14. c. 6. Bochartus vero nomen huius insulae putat esse Phoenicium: Jarod, inquit, l. 1. Chanaan, c. 7. Syris et Chaldaeis est draco. Phoenices per aphaeresin Rod vocârunt. Rhodi nimirum priscum nomen erat Ophiusa. Strabo: Ε᾿καλεῖτο δὲ ἡ Ρ῾όδοςπρότερον Ο᾿φιοῦςα. Causam addit Hesych. Διὰ τὸ πλῆθος τῶ ἐνόντων ὄφεων. Rem pluribus narrat Diodor. Sic l. 5. fol. 528. Μετὰ δὲ ταῦτα τῆς Ρ῾οδίας γῆς ἀνείςης ὄφεις ὑπερμεγέθεις, ςυνέβη πολλοὺς τῶ ἐγχωρίων ὑπὸ τῶ ὀφίων διαφθαρῆναι. Dionys. v. 504.

—— Α῎ντα δὲ πέζης

Αἰγυπτίης Ρ῾όδος ἐςτὶν Ι᾿ηλυςίων πέδον ἀνδρῶν.

Etiam Asteria, Aethraea, Trinachia, Corymbia, Peressa, Athabyria, dein Macaria, atque etiam Colossa dicta. Notandum hîc, Rhodum fere solitos Romanorum proceres, qui praesenti rerum statu non laetarentur, secedere. Sueton. de tiberio, c. 11. Rhodumenavigavit, amoenitate et salubrit aete insulae iam inde captus. Manilius, l. 4.

Virgine sub castâ felix terraque marique

Est Rhodus, hospitium recturi principis orbem.

Tuque domus vere Solis, cui tota sacrata es,

Cum caperes lumen magni sub Caesare mundi.

D. Brutus, in ep. 1. ad M. Brutum et C. Cassium, l. 11. Famil. Cicer. Quid ergo est inquis; Dandus est locus fortunae; cedendum ex Italia, migrandum Rhodum . C. Marius Ciceroni; Mihi quidem si optata contingent, quod reliquum est vitae, in otio Rhodi degam. Olim Deo Soli seu Apollini sacra fuit atque divitiis novalisque rei gloriâ, inter Ceteras maris insulas, principatum quondam obtinuisse legitur. Felicitatem eius indicavit Pindarus, quum aureum imbrem in ea pluisse dicit, Olymp. Od. 7. Epod. Κώλ. ιγ. ἐνθά ποτε βρέχε θεῶν βαςιλεὺς χρυςαῖς νιφάδεςςιπόλιν. In eâ fuerunt urbes Rhodus, vide infra, Lindus, Camirus et Ialysus. Gymnasium habuit Rhodus Asiaticâ eloquentiâ et mathematicis studiis clarissimu. Ideo Aristippus Philosophus Socraticus, cum, naufragiô eiectus in Rhodiensium litus, animadvertisset Geometrica schemata descripta, exclamâsse ad comites ita dicitur: Bene speremus, hominum vestigia video. Vitruv. l. 7. In ea fuit admirandae magnitudinis Colossus 70. cubit. aluts. Vide Colossus. Incolae Rhodii, qui ut Diogenianus refert, cum Minervae Lindiae sacrificarent, et ibi plures dies agerent, Oraculum consuluerunt; an matulam liceret inferre: quô, licere respondente, rursus quaesiêrunt, an aeream, vel testaceam; quibus Deus indignatus, neutram, respondit: hinc proverbium Rhodiorum oraculum, in scrpulosos, nimisque de re minuta sciscitantes. Hîc Rhodus, hîc saltus: proverbium in vanitatem eorum, qui factô ostendere potius, quam verbis iactare sua debebant, petitum ex fabulis Aesopi. Quidam enim cum domum rediisset peregre inter alia, quae gloriabatur, iactabat et Rhodi se saltum saltâsse, quem nemo alius ibi potuisset saltare, testesque se habere affirmabt. Tum ex astantibus unus: Ι᾿δοὺ Ρ῾όδος, ἰδοὺ πήδημα. Hîc Diagoras, cum tres filios athletas eôdem die in certamine omnes vicisse et coronari vidisset, prae gaudio exspiravit. Gell. l. 3. c. 15. Rhodi 3000. signorum esse. habet Plin. l. 34. c. 7. Et apud Rhodios Timocreon gulae notatur; Xenarchus quoque Metretes ob bibacitatem est dictus. Nic. Lloydius.